- Podmiotem lirycznym jest przechwalająca sie dziewczynka.
- Przekonana o swej wyjątkowości wciąż się chwali.
- Przekazuje informacje o swych niezwykłych cechach (np. urodzie) i dokonaniach.
- Przedstawia z dumą również członków własnej rodziny (tatę, mamę i siostrę).
- Poeta zastosował wiele epitetów określających samochwałę (np. zdolna, zgrabna, mądra).
- Występują rymy sąsiadujące.
Samochwała w kącie stała
I wciąż tak opowiadała:
„Zdolna jestem niesłychanie,
Najpiękniejsze mam ubranie,
Moja buzia tryska zdrowiem,
Jak coś powiem, to już powiem,
Jak odpowiem, to roztropnie,
W szkole mam najlepsze stopnie,
Śpiewam lepiej niż w operze,
Świetnie jeżdżę na rowerze,
Znakomicie muchy łapię,
Wiem, gdzie Wisła jest na mapie,
Jestem mądra, jestem zgrabna,
Wiotka, słodka i powabna,
A w dodatku, daję słowo,
Mam rodzinę wyjątkową:
Tato mój do pieca sięga,
Moja mama – taka tęga
Moja siostra – taka mała,
A ja jestem – samochwała!”