Kapliczki przydrożne to nieodzowny znak polskiego krajobrazu, dowód wiary pokoleń. Wiele z nich to przykład sztuki ludowej, niekiedy nieporadnej, w innych przypadkach ciekawej, zmuszającej do zatrzymania się, chwili zadumy i modlitwy. Stawianie ich to potwierdzenie religijności fundatorów, świadectwo polskości, patriotyzmu i minionych lat. To także dowody historii rodów mieszkających na danym terenie. Przy nich często odprawiano msze majowe, święcono ziele, okoliczne pola, polecano opiece Bogu całe rodziny.
Wieś Nida, leży w województwie świętokrzyskim, w gminie Morawica. Przed setkami lat (koniec XVI wieku) była wsią biskupstwa krakowskiego (w województwie sandomierskim). Jej dawny typ określano jako ryneczkowy, bowiem jej zabudowa składała się z kilku grup działek po kilka posesji. W XIX wieku nastąpiła „przebudowa wsi”, w połowie tego stulecia istniały 54 gospodarstwa, a wszystkie chałupy posiadały murowane kominy oraz gontowe dachy, przy większości z nich stały stodoły i obory kryte słomianymi strzechami. Chłopi rezydujący w Nidzie świadczyli pańszczyźniane powinności właścicielom folwarku w Brzezinach. W XIX wieku powstałą w Nidzie drewniane kaplica (pw. Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny, pierwsza wzmianka o tym obiekcie pochodzi z 1834 roku) wybudowana z funduszy prywatnych gospodarzy. Obecnie należy do parafii w Brzezinach. Remontowana gruntownie była blisko 45 lat temu.
Na terenie Nidy jest kilka przydrożnych (przydomowych kapliczek), których fundatorami były członkowie rodziny Bedlów.
