U podnóża Wzgórza Katedralnego, tuż koło Parku Miejskiego, na wprost skrzyżowania ulic Solnej i Staszica bije źródełko nazwane imieniem Biruty.
Biruta to bohaterka literacka, ukochana Marcina Borowicza z „Syzyfowych prac” Stefana Żeromskiego. Autorem rzeźby jest artysta Ryszard Wojciechowski, który oczarowany legendą Biruty zilustrował tę historię rzeźbą siedzącej kobiety, która w lewej uniesionej ręce trzyma szachownicę z figurami i amorkiem , z dłonią ułożoną w geście przysięgi.
Artysta nazwał swą rzeźbę „Przysięga miłości”, stworzył ją podczas pleneru w Orońsku w 1973 roku (miejscowość dawniej w województwie kieleckim (świętokrzyskim), obecnie mazowieckim z Centrum Rzeźby Polskiej). Modelką stała się jego żona, zaś materiałem wykorzystanym pińczowski wapień, podstawą rzeźby stał się mały granitowy cokół.
Miejsce zyskało ogromną popularność i sympatię wśród kielczan, jest miejscem romantycznych spotkań zakochanych i nowożeńców (młodych par), które urządzają w pobliżu rzeźby i źródełka sesje zdjęciowe i wrzucają grosiki na szczęście.
Woda w źródełko ma moc, zdobyła atest w radiestezyjnej skali Bovis (posiada 3 razy więcej jednostek), zresztą tak jak smaczna i zdrowa kielecka kranówka.
