Jadwiga [patronka chrześcijańska]

  • Urodziła się w 1174 roku na zamku rodowym w Bawarii.
  • Otrzymała staranne wychowanie i gruntowne wykształcenie, początkowo w domu rodzinnym, później u sióstr benedyktynek.
  • Już   z jako dziecko odznaczała się wyjątkową dojrzałości a i rozwagą.
  • Jako trzynastolatka została wydana za mąż za Henryka Brodatego, księcia Wrocławia.
  • Urodziła mu siedmioro dzieci.
  • Około 1190 roku przyjechała z mężem i całą rodziną na Śląsk.
  • Jadwiga nie miała radosnego życia.
  • Przeżyła śmierć męża i prawie wszystkich swoich dzieci.
  • Jej ukochany syn – Henryk Pobożny – zginął w bitwie pod Legnicą.
  • Ostatnie lata życia – Jadwiga spędziła  w ufundowanym przez siebie klasztorze klarysek w Trzebnicy, gdzie jej córka Gertruda byłą przełożoną.
  • Jadwiga zasłynęła pobożnością i czynami miłosierdzia.
  • Jej opieka nad biednymi i chorymi miała bardzo konkretny, materialny wymiar, ponieważ swój majątek przeznaczyła na budowę szpitali i przytułków.
  • Chociaż nigdy nie złożyła ślubów zakonnych, prowadziła surowe, pełne wyrzeczeń życie mniszki.
  • Zmarła w 1243 roku.

  • Jadwiga to imię pochodzenia germańskiego, składa się z 2 członów o tym samym znaczeniu: hadu i wig = walka.
  • Święta Jadwiga jest patronką:
    • Polski,
    • Śląska,
    • wielu miast w Polsce i Europie,
    • uchodźców,
    • pojednania,
    • pokoju.
  • Dzień św. Jadwigi to 16 października.

[na podstawie Słownika patronów chrześcijańskich, Janiny Kryńskiej]