C. K. Norwid jest autorem dramatów, wzbogacił polską literaturę o typ tzw. komedii wysokiej, nazywanej inaczej „białą tragedią|”. Jej przykład stanowi „Pierścień wielkiej damy” 1872, który przedstawia temat ubogiego artysty (bardzo częsty u Norwida), poniżanego przez salonowych arystokratów.
Innego typu dramatem jest tragedia historyczna „Kleopatra i Cezar, 1870-1978, obrazująca zderzenie cywilizacji egipskiej z rzymską, z aluzją do współczesności. Tytułowi bohaterowie ukazują tragedię jednostek tworzących historię, Kleopatra jest także nosicielką cech idealnej kobiety, towarzyszki mężczyzny.
Istotne miejsce zajmują w twórczości Norwida, np.
- „Krakus” (1849),
- „Zwolon” (1849, wyd. 1851), podejmujący romantyczną problematykę rewolucji i walki o niepodległość,
- „Aktor” (1867), poświęcony zagadnieniom teatru i aktorstwa,
- „Miłość czysta u kąpieli morskich” (1880-1882).