- Określenie Młoda Polska zostało przyjęte jako nadrzędna nazwa okresu 1891-1918 w literaturze i sztuce polskiej.
- Okres ten obfitował w ogromną liczbę różnych, często bardzo się różniących, prądów ideowych i literackich.
- Nazwa Młoda Polska nie preferuje żadnego z nich, staje się próbą podsumowania całokształtu tendencji i dążeń artystycznych.
- Historycy oraz krytycy literatury wskazują jednak na dwie nazwy, które prze dugi czas pretendowały do miana określenia całej epoki.
- Były to modernizm i neoromantyzm.
- Modernizmem nazywamy dążenia zmierzające do zaakcentowania nowości (moderne z francuskiego = nowoczesne) i odmienności dążeń artystycznych i światopoglądowych od wszystkiego, co było wcześniej, co uznawano za „stare”.
- Często było to związane z próbami odcięcia się od tradycji, spuścizny minionych epok.
- Modernizm jest określeniem charakterystycznym przede wszystkim dla tendencji, jakie dominowały w literaturze młodopolskiej w jej pierwszym okresie, tj. w latach 1891-1900.
- Wtedy również sformułowano większość manifestów nowej epoki.
- Neoromantyzm to określenie tych tendencji w literaturze i sztuce, które podkreślały swój związek z tradycją, szczególnie romantyczną.
- Neoromantycy wskazywali na woje powinowactwo duchowe z romantykami.
- Podkreślali konieczność kontynuowania dążeń niepodległościowych.
- Spowodowali wzrost zainteresowania twórczością Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego.