Nazwa swe korzenie ma wodach leczniczych nazywanych przez tutejszych mieszkańców „szczawami”. Początek uzdrowiska to rok 1839, kiedy to zarządzanie Szczawnicą przejął Józef Stefan Szalay (1802-1876), uznawany za jego twórcę, a Szczawnicę odziedziczył po ojcu Stefanie Szalayu w 1839 roku. Najprężniej kurort rozwijał się w XIX wieku. Propagował go Józef Dietl, przyjaciel Józefa Szalaya, on też opracował kierunki rozwoju Szczawnicy. Uzdrowisko przez lata zmieniało swój wygląd, a decydowali o tym kolejni właściciele. Po latach prywatnego nadzoru (m. in. hrabiego Adama Stadnickiego), uzdrowisko upaństwowiono (1956) budując sanatoria branżowe (np. „Hutnik”), Zakłady Przyrodoleczniczy (1973), nowe pijalnie (np. „Magdalena”). W 1962 roku nadano kurortowi prawa miejskie. Od 1999 roku „Uzdrowisko Szczawnica” stało się spółką akcyjną. Przez pewien czas (1973-1982) Szczawnica z Krościenkiem tworzyła całość i nazywała się Szczawnica-Krościenko. W 2005 roku uzdrowisko wróciło do prawowitych właścicieli, spadkobierców Adama Stadnickiego, którzy postanowili przywrócić Szczawnicy dawny blask. Wiele jest jeszcze do zrobienia, wiele ośrodków zachwyca swą urodą, inne czekają nas odnowienie. Klimatyczna Szczawnica ściąga wielu kuracjuszy i turystów z kraju i zagranicy.
