Kornel Ujejski
(12 września 1823, Beremiany, Ukraina – 19 września 1897, Pawłów, Ukraina)
Trzeci, obok Lenartowicza i Syrokomli, wybitny „poeta krajowy” romantyzmu, określany często „ostatnim wielkim poetą romantyzmu”, ponadto publicysta społeczny.
Był galicyjskim ziemianinem, związanym z lwowskim ośrodkiem kulturalnym.
W okresie Wiosny Ludów przebywał w Paryżu, gdzie poznał Mickiewicza i Szopena, nawiązał też przyjacielskie kontakty ze Słowackim.
Pozostawał w kręgu oddziaływania wielkiej poezji romantycznej, swemu synowi nadał imię Kordian.
Piętnował serwilizm (bezkrytyczne podporządkowanie się jakiejś władzy) pisarzy wileńskich (np. I. Chodźki, A.E. Odyńca) oraz konserwatyzm Wincentego Pola.
Do literatury wszedł jako autor m.in.:
- „Maratonu”, 1846,
- „Skarg Jeremiego” 1847,
- „Melodii biblijnych ” 1852,
- „Tłumaczeń Szopena” 1866,
- „Listów spod Lwowa” 1860.