W epoce oświecenia literatura miała nie tylko przynosić zadowolenie estetyczne, ale przede wszystkim wpływa c na umysł i wyobraźnię nowego człowieka. Pełniła po prostu funkcję dydaktyczną. Autorzy tego okresu deklarowali, że chcą uczyć – bawiąc.
Popularne czasopismo warszawskie „Zabawy przyjemne i pożyteczne” realizowało to hasło, zabawa i przyjemność wywoływane były niejako przez doznania estetyczne, inspirowane sztuką, pożytek zaś odwoływał się do rozumu i praktyczności.
Szczególną rolę miał do spełnienia śmiech, który łączył zabawę z nauką, dlatego w utworach tego okresu jest wiele humoru czy przerysowanej ironii, a sami twórcy chętnie wybierali takie gatunki jak satyra czy groteska.