„Dziady” to jeden z najważniejszych utworów nie tylko w twórczość Adama Mickiewicza, ale także w całej literaturze romantycznej.
Część II i IV ogłoszone zostały w 1823 roku w Wilnie jako drugi tom „Poezji”. Do pomysłu napisania III części powrócił poeta w Dreźnie po upadku powstania listopadowego.
Niewielki urywki części I opublikowano dopiero po śmierci poety w 1860 roku.
Mickiewicz stworzył dramat, składający się z:
- II i IV części, czyli tzw. „Dziadów wileńsko-kowieńskich”,
- części III, nazywanej „Dziadami drezdeńskimi”, określanymi również jako „arcydramat” romantyczny.
Podsumowując – w „Dziadach” znajdziemy:
- ludowe obyczaje,
- tragizm,
- mistycyzm,
- mesjanizm,
- synkretyzm,
- zerwanie z zasadą trzech jedności,
- fragmentaryczność,
- luźna, otwarta kompozycję.