Bolesław Prus
pseudonim Jan w Oleju
(20 sierpnia 1847, Hrubieszów – 19 maja 1912, Warszawa)
Właściwe nazwisko Aleksander Głowacki, pseudonim literacki przyjął od rodowego herbu szlacheckiego Prus.
Uczestnik powstania styczniowego, kronikarz Warszawy, myśliciel i popularyzator wiedzy, działacz społeczny, propagator turystyki pieszej i rowerowej.
Polski pisarz, czołowy prozaik, nowelista i publicysta okresu pozytywizmu, współtwórca polskiego realizmu, był autorem nowel i powieści, m. in. „Lalki”, publikowanej w latach 1887-1889 w „Kurierze Codziennym, w wersji książkowej (zwartej) ukazała się w 1890, a także „Emancypantek” drukowanych w latach 1890-1893 w „Kurierze Codziennym”, wydanych w formie książki w 1894 roku czy „Faraona”, drukowanego w „Tygodniku Ilustrowanym” w latach 1895-1896, wyd. książkowe 1897.
Prus był autorem „Kronik tygodniowych” publikowanych przez wiele lat w warszawskiej prasie, które często w formie satyryczno-humorystycznej stanowiły komentarz do bieżących spraw społecznych. Pisarz stosował pozorną bezstronność, pewien rodzaj obiektywizacji i dystansu wobec przedstawianych na łamach prasy spraw.
W felietonach Prusa znalazły się:
- aktualna problematyka,
- ocena współczesności,
- subiektywny punkt widzenia.
Prus poddawał satyrze wieczne niezadowolenie i malkontenctwo Polaków, a głównym celem pisarza było zwrócenie uwagi na problemy najuboższych.
Świetnie posługiwał się ironią, humorem, dowcipem i ujęciem satyrycznym. Potrafił p[okazać panoramę społeczną, obyczajową, środowiskową określonych grup, a jednocześnie tworzyć doskonałe portrety psychologiczne konkretnych osób. Uważany jest za prekursora powieści psychologicznej w Polsce.
Jego utwory są obrazem epoki i posiadają wymowę uniwersalną, ponadczasową.