„Stara Przepiórzyca”

Postać epizodyczna z powieści biograficznej Stefana Żeromskiego „Syzyfowe prace”, prowadząca stancję, gdzie mieszkał Marcinek Borowicz, podczas pierwszych lat nauki w kieleckim gimnazjum.

„Na stancji okazywała mu dużo serca i troskliwości »stara Przepiórzyca«,
ale ta jej przyjaźń wyrażała się przeważnie w zachęcaniu go do częstych zmian bielizny
i w sekretnych darach kilku śliwek,
dwu jabłek, garści suszonych gruszek,
albo spodeczka kwaśnych powideł” [1].

Nazywała się Przepiórkowska, a jej prototypem była  prawdopodobnie Zofia Czaplicka.

 

[1] S. Żeromski, „Syzyfowe prace”, Wyd. Greg, Kraków 2000, s. 101.