Nowela „Kamizelka” powstała w 1882 roku i uznawana jest za arcydzieło gatunku.
Akcja rozgrywa się w czasach współczesnych Prusowi w Warszawie.
Tematem jest historia kamizelki połączona z losem młodego, kochającego się małżeństwa. On pracuje jako urzędnik, ona zaś jest nauczycielką. I wszystko układa się bardzo dobrze, dopóki mężczyzna nie zaczyna chorować.
Doskonałe studium miłości, cierpliwości i wytrwałości dwojga bohaterów: urzędnika i jego żony. Kamizelka, pozornie martwy przedmiot staje się symbolem ważnych i bolesnych spraw ludzkich, cząstką miłosnego życia. Autor, podkreślając, iż więzi rodzinne stanowią najcenniejszą wartość w życiu, odwrócił sens moralny kłamstwa, tu staje się ono wartością pozytywną.
W tym krótkim utworze mamy motyw miłości, kłamstwa i śmierci. Miłość bohaterów pokazana jest jako uczucie pełne oddania, odpowiedzialności i troski. I tu kamizelka odgrywa tę główna rolę, mężczyzna pod wpływem choroby znacznie chudnie i to go martwi, kobieta wiec codziennie zszywa paski kamizelki, by choć trochę złagodzić obawy męża.
Narratorem jest człowiek mieszkający w tej samej kamienicy, obserwator codziennego życia młodych. Jego wiedza jest jednak ograniczona i subiektywna, ogląda to życie przez okno, jak w telewizorze. Narracja jest odwrócona, czytelnik poznaje wydarzenia niejako od końca, te wcześniejsze poznaje z opowieści, dzięki czemu nie koncentruje się na finale wydarzeń.