- Jeden z najważniejszych tekstów programowych francuskiego egzystencjalizmu.
- Pisarz przedstawił człowieka, który znalazł się w sytuacji „bezcelowej”.
- Bohater uświadomił sobie brak sensu własnego istnienia.
- Jest to propozycja autora rozumienia syzyfowej pracy jako obrazu ludzkiego życia.
- Mit powstałą w najbardziej mrocznym okresie II wojny światowej, w 1942 roku.
- To czas zwycięstw hitlerowskich nad ludami Europy.
- Okres bestialstwa i ludobójstwa.
- Czas segregacji ludzi.
- Okres postrzegany wówczas jako „koniec świata, człowieczeństwa i kultury śródziemnomorskiej”.
- Gatunkowo utwór sytuuje sie na pograniczu literatury, nauki i publicystyki.
- Odnaleźć w nim można zagadnienia filozoficzne, przedstawione jednak bardzo przystępnie.
- Autor prezentuje własny punkt widzenia z zastosowanie skojarzeń i paradoksów, prowadzących do istotnej puenty.
- Stosuje również literackie środki wyrazu charakterystyczne dla esejów filozoficznych (np. symbole, alegorie, metafory, odwołania do Biblii, mitologii i innych tekstów literackich i filozoficznych).
- Wtaczanie i upadek głazu (syzyfowej pracy) zyskuje nowe znaczenie.
- Można go odczytywać jako nowe znaczenie, tj. trwanie przy wartościach, które decydują o człowieczeństwie (ludzkiej tożsamości).
- Takie postawy są bazą trwania człowieka w chwilach ekstremalnych, kiedy człowiek czuje się wyalienowany (samotny), poniżony, bezradny, bez nadziei na poprawę swego i bliskich losu.
- Egzystencjaliści stawiali na wolność człowieka postrzeganą poprzez odpowiedzialność i humanizm wobec innych.
- Ten tym etyki uznaje człowieka, jego rozum i godność za podstawę hierarchii wartości przez każdego człowieka.
- Dla egzystencjalistów wzorcem była postawa heroiczna wskazująca, że każdy sam tworzy swój moralny katalog.