- Utwór jest odmianą antyutopii, czyli utopii negatywnej, pokazującej negatywne skutki rzeczywistości proponowane wg utopistów.
- W opracowaniach często używa się określenia distopii, które odnosi się do utworów ukazujących świat wynaturzony i niesprawiedliwy, będący skutkiem jakiś wydarzeń, np. wojny, rewolucji, kataklizmu.
- Utopie negatywne pojawiły się w pierwszej połowie XX wieku jako polemika do świata utopistów.
- Początkowo tytuł miał brzmieć „ostatni człowiek w Europie”.
- Później pisarz wykorzystał datę zakończenia tworzenia utworu przestawiając dwie ostatnie cyfry.
- Po raz pierwszy książka ukazała się w 1949 roku.
- Szybko zyskała popularność jako obraz czekających świat zagrożeń.
- Pierwsze polskie wydanie ukazało się w Paryżu w 1953 roku, autorem przekładu był J. Mieroszewski związany z paryską „Kulturą”, później publikowano w PRL, ale w wydawnictwach podziemnych.
- Państwa związane ze Związkiem Radzieckim wprowadziły zakaz druku.
- Oficjalnie wydawnictwo ukazało się dopiero w 1988 roku.
- Powieść od lat stanowi ważny punkt odniesień kulturowych i literackich.