- Opowiadanie argentyńskiego pisarza z 1941 r.
- Pełnił funkcję dyrektora Biblioteki Narodowej Argentyny.
- Po raz pierwszy ukazało się w zbiorze „Ogród o rozwidlających się ścieżkach, następnie w tomie „Fikcje” (1944.
- Angielskie wydanie ukazało się dopiero w 1962 roku.
- Polski przekład opublikowano w 1975 roku.
- W 1999 toku „Fikcje” znalazły się na liście 100 najważniejszych książek XX wieku.
- Listę tę stworzyło francuskie czasopismo „Le Monde”.
- Literatura iberoamerykańska zaczęła zdobywać popularność, zalicza się do tej grupy utwory z krajów Ameryki Południowej i Środkowej pisane po hiszpańsku.
- Gatunkowo były to najczęściej powieści i opowiadania.
- Dominującą konwencją był realizm magiczny charakteryzujący się:
- obrazowaniem świata jako rzeczywistości niejednorodnej i złożonej, w której jednostka może się zagubić,
- wprowadzaniem wydarzeń politycznych do utworów,
- zainteresowanie tematyką miłosną,
- wprowadzaniem elementów fantastycznych i wizyjnych w połączeniu z realizmem,
- zaburzeniem porządku czasowego,
- rozluźnieniem związków przyczynowo-skutkowych,
- brakiem przywiązania do wiarygodności psychologicznej bohaterów.
- Opowiadanie przedstawia wszech wiat wiat jako ogromną bibliotekę.
- W „Bibliotece Babel” pokazał wnętrze składające się z „nieokreślonej oraz nieskończonej liczby sześciobocznych” pokojów.
- W każdym z pokojów było „dwadzieścia szaf, po pięć szaf na każdy bok”, które wypełniały „wszystkie boki prócz dwóch”.
- Każda szafa zawierała „trzydzieści dwie książki znormalizowanego formatu”.
- Każda książka posiadała „czterysta dziesięć stron; każda strona czterdzieści wierszy, każdy wiersz około osiemdziesięciu liter czarnego koloru”.
- W ogromnym labiryncie biblioteki znajdowały się wszystkie książki świata.
- Były to pozycje napisane i jeszcze nienapisane, utworzone z tych samych elementów: liter, spacji, przecinka, kropki.
- Na półkach nie było jednak dwóch identycznych woluminów.