Zygmunt [patron chrześcijański]

  • Był synem króla Burgundii.
  • Urodził się w II połowie V wieku.
  • Jeszcze za życia ojca rządził częścią państwa, ale wszedł w konflikt z nim, kiedy przyjął chrzest.
  • Był władcą pobożnym i dobrym, bronił wiary i starał się nawracać  swych poddanych.
  • Żył szczęśliwie dopóki jego druga żona nie zaczęła snuć intryg, aby skłócić go z synem z pierwszego małżeństwa.
  • Początkowo nie wierzył, że syn Sigeryk chce odebrać mu tron, ale siła intryg spowodowała, że uwierzył i wydał rozkaz zabicia go poprzez uduszenie podczas snu.
  • Wkrótce zrozumiał swój  błąd i rozpoczął pokutę zaleconą mu przez jego przewodnika duchowego  biskupa Awita.
  • Król odnowił i bogato wyposażył klasztor w Szwajcarii i spędził w nim rok oddając się pokucie.
  • Kiedy powrócił do Burgundii musiał stanąć do walki z dziadkiem zamordowanego Sigeryka – Chlodomirem, królem Franków, który wypowiedział wojnę Burgundii.
  • Zygmunt przegrał i chciał uciec, ale on, żona i dzieci zostali jednak pojmani i na rozkaz Chlodomira utopieni w studni.

  • Imię Zygmunt wywodzi się od niemieckich słów sigi = zwycięstwo i mund = opieka, co oznacza mającego obronę przez zwycięstwo.
  • Święty Zygmunt jest patronem Płocka.
  • Wzywany jest w przypadku:
    • malarii,
    • przepukliny.
  • Dzień św. Zygmunta to 2 maja.

[na podstawie Słownika patronów chrześcijańskich, Janiny Kryńskiej]