Melania [patronka chrześcijańska]

  • Urodziła się w 383 roku w Rzymie.
  • Była córką Waleriusza Publicoli im jego żony Albiny.
  • Jako trzynastolatka została żoną kuzyna Waleriusza Piniano.
  • Urodziła dwoje dzieci, które wkrótce zmarły.
  • Namówiła męża, by dalsze życie spędzić we wstrzemięźliwości seksualnej.
  • W swojej okazałej willi pod Rzymem założyła coś na kształt klasztoru.
  • Oboje małżonkowie stawiali wiarę na pierwszym miejscu.
  • W 406 roku zamieszkali w mieście Nola, gdzie biskupem był Paulin, późniejszy święty.
  • Opuścili jednak miasto po najeździe barbarzyńców udając się na Sycylię, a później do Afryki.
  • Tam spotkali św. Augustyna, z którym się zaprzyjaźnili.
  • W 417 roku udali się do Ziemi Świętej, gdzie kiedyś babka Melanii ufundowała klasztor.
  • Wkrótce w pobliżu powstały dwa kolejne klasztory wybudowane przez Melanię, a także wspólny kościół dla obu zgromadzeń (męskiego i żeńskiego).
  • Do obu klasztoru zjeżdżały osoby chętne do wstąpienia.
  • W 431 roku zmarł mąż Melanii, a pięć lat po jego śmierci Melania odbyła podróż do Konstantynopola, gdzie spotkała się z cesarzową  Eudoksją.
  • Później cesarzowa odwiedziła Melanię w jej klasztorze na Górze Oliwnej.
  • Melania zmarłą w 439 roku przeznaczając testamentem swoje dobra na cele dobroczynne i kościelne.

  • Imię Melania pochodzi od greckiego słowa melania = czarne piętno, pieprzyk.
  • Dzień św. Melanii to 31 grudnia.

 

 

[na podstawie Słownika patronów chrześcijańskich, Janiny Kryńskiej]