Zawsze byłem pełen podziwu umysłu człowieka inteligentnego; podziw rodził zachwyt, a ten z kolei jeszcze większy szacunek. Ogromny talent rozumnego umysłu; pod warunkiem, że używany prawidłowo – właśnie to czyniło nas wyjątkowymi. W takich chwilach czułem się dumny, że jestem człowiekiem (Michał Kowalczyk).