- Urodziła się około 1200 roku w Monsgrati we Włoszech, w rodzinie ubogich wieśniaków.
- Rodzice starali się zapewnić wykształcenie dzieciom.
- Zyta, w wieku 12 lat, został oddana na służbę do zamożnej rodziny.
- Rodzina ta nie byłą do przyjaźnie nastawiona, ale Zyta wszystkie niegrzeczności i przykrości z ich strony znosiła pogodnie.
- Zawsze też była wobec nich uprzejma.
- Traktowała swoją służbę jako posługę Świętej Rodzinie z Nazaretu.
- Najważniejsze dla niej było życie religijne.
- Zyta codziennie rano chodziła do kościoła, często pościła o chlebie i wodzie, chodziła boso i spała na gołej ziemi.
- Pod ubraniem nosiła gruby sznur pokutny, który kaleczył jej ciało.
- Jej zachowanie zmieniło gospodarzy, którzy powierzyli jej zarządzanie całym domem i pozostałą służbą.
- To z kolei wywołało niezadowolenie pozostałych pracowników.
- Ona nadal na złość innych odpowiadała dobrocią.
- Była niezwykle piękna, ale odrzucała wszelkie zaloty, poświęcając się pracy i modlitwie.
- Bóg obdarzył ją darem kontemplacji.
- Jeszcze za życia okrzyknięto ją świętą.
- Zmarła w wieku 54 lat po krótkiej chorobie.
- W podzięce za jej życie i oddanie Bogu pochowana została w kościele, w którym codziennie się modliła.
- W trakcje kanonizacji, 380 lat po jej śmierci, znaleziono jej ciało nietknięte rozkładem.
- Pozostaje takie też do dziś.
- Imię Zyta pochodzi od włoskiego słowa zitta = dziewczyna.
- Święta Zyta jest patronką służby domowej.
- Dzień św. Zyty to 27 kwietnia.
[na podstawie Słownika patronów chrześcijańskich, Janiny Kryńskiej]