Pieśń o głodzie [fragment]
na miękkiej trawie twarzą do chmur
leżę ogromny chiński bogdychan.
nie tknął mnie żaden piorun ni mór,
a jednak czuję, że zdycham.
i kiedy z estrad płonących jaśniej
ciskam swoje ochłapy brutalny i wielki,
śmierć moja może dogryza już właśnie
moje ostatnie cukierki.
nie będę pisał wierszy, – jak pusty kłos SĄ,
lecz wiem, że ci, co raz słyszeli je,
jak zarazę za sobą wszędzie poniosą
kaprysów moich ewangelie.
- „Pieśń o głodzie” jest poematem, który ukazał się w 1922 roku i liczy ponad 600-wersów,
- Znajdujemy w nim prezentację politycznych poglądów poety,
- Daje się zauważyć wyraźna ich radykalizacja,
- Czytelnik poznaje wzburzony proletariat,
- Jest to świadectwo wpływu stylistyki rewolucyjnej,
- To tekst chaotyczny, gęsty od metafor, trudny w odbiorze,
- Jasieński tłumaczył Włodzimierza Majakowskiego, rosyjskiego futurystę.
- Utwór skrytykował Stefan Żeromski,
- W odpowiedzi Jasieński wybrał emigrację i zerwanie z futuryzmem.