Tadeusz Peiper
(3 maja 1891, Kraków – 10 listopada 1969, Warszawa)
Polski poeta, krytyk literacki, teoretyk poezji, eseista.
Teoretyk Awangardy Krakowskiej, zwany jej papieżem, określany też osobowością kontrowersyjną.
Studiował w Berlinie.
Po wybuchu wojny, kiedy przebywał we Francji, jako obywatel austriacki został internowany, a po uwolnieniu wyjechał do Hiszpanii.
Przełożył z francuskiego na hiszpański powieść Wł. Reymonta “Chłopi”.
Po powrocie do Polski w 1821 roku rozpoczął działalność artystyczną, redagował “Zwrotnicę” – programowe pismo awangardy.
W czasie II wojny światowej przebywał w ZSRR i współpracował ze Związkiem Patriotów Polskich.
Po wojnie wycofał się z czynnego życia literackiego, nie pozwalając jednocześnie drukować swoich utworów.
O metaforyce Peipera sądzono rozmaicie, zdecydowanie ją krytykowano bądź aprobowano i uznawano za oryginalną. Nie ulega natomiast kwestii, że poeta przyczynił się do ukształtowania nowego estetyzmu w liryce współczesnej.