Zofia Kossak-Szczucka
(de domo Kossak, primo voto Szczucka, secundo voto Szatkowska)
(10 sierpnia 1889, Kośmin – 9 kwietnia 1968, Bielsko-Biała)
Polska powieściopisarka i publicystka.
Pochodziła ze znanej rodziny Kossaków, dziadek to malarz Juliusz Kossak, kuzynki to Maria Pawlikowska-Jasnorzewska (poetka), Magdalena Samozwaniec (pisarka). Dzieje swej rodziny przedstawiła Z. Kossak-Szczucka w powieści „Dziedzictwo”.
Studiowała w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, następ[nie w Genewie.
W czasie wojny współorganizowała Front Odrodzenia Polski i Radę Pomocy Żydom. Przebywała w obozie Auschwitz w latach 1943-44, po uwolnieniu brała udział w powstaniu warszawskim.
Po wojnie wyjechała do Wielkiej Brytanii, do Polski powróciła w 1957 roku.
Znana autorka powieści historycznych, w których poruszała sprawy katolicyzmu i patriotyzmu.Najbardziej znane utwory to:
- „Krzyżowcy” cykl 1-4 tomy, 1935,
- „Król trędowaty” 1937,
- „Bez oręża” 1-2 tomy 1937,
- „Szaleńcy boży” żywoty świętych 1929,
- „Przymierze” dzieje biblijne 1952,
- „Złota wolność” 1928,
- „Legnickie Pole” 1930,
- „Suknia Dejaniry” 1934.
Jest także autorką utworów dla młodzieży:
- „Szukajcie przyjaciół” 1934,
- „Bursztyny” 1936,
- „Gród nad jeziorem” 1938,
- „Warna” 1939.