1.Mitologia źródłem fabuły.
2. Istota fabuły:
- konflikt tragiczny (pomiędzy prawem państwowym ustanowionym przez człowieka, reprezentowanym przez Kreona a prawem boskim, na które powołuje się Antygona),
- fatum jako siła, która sprawia, że bohaterowie musza się znaleźć w sytuacji tragicznej).
3. Wina tragiczna:
- Antygony, która narusza królewski rozkaz, bo pragnie uszanować prawo boskie,
- Kreona, który wydaje rozkaz i jest przekonany, że ma obowiązek ukarania zdrajcy ojczyzny i jest to zgodne z wolą bogów.
4. Ironia tragiczna – działania Kreona przynoszą sprzeczne skutki z jego zamiarami, im bardziej się stara wykonywać obowiązki władcy, tym szybciej zmierza ku pewnej katastrofie.
5. Bohaterowie:
- pochodzą ze szlachetnych rodów, zajmują wysokie pozycje społeczne (Kreon, Antygona, Ismena, Hajmon, Eurydyka – rodzina królewska),
- są szlachetni(np. Kreon kieruje się racjami państwa, jest sprawiedliwy, Antygona to odważna i zdeterminowana kobieta, która broni swoich racji),
- są ludźmi i nieobce są im wady i słabości(np. Kreon w swym zaślepieniu nie słucha najbliższych, Antygona bywa okrutna wobec siostry, brutalnie ją odrzuca).
6. Chór:
- stale obecny na scenie,
- pełni funkcje * informując o wcześniejszych wydarzeniach (parados), * wyjaśnia sens tego, co dzieje się na scenie (stasimon I, eksodos), *ocenia postępowanie bohaterów (stasimon II), *bierze udział w akcji (epejzodion V).
7. Ograniczona liczba aktorów na scenie (oprócz Chóru najwyżej trzech).
8. Jedność nastroju (powaga i wzniosłość).
9. Jedność stylu (brak indywidualizacji językowej – styl retoryczny).
10. Budowa akcji:
- ciąg wydarzeń połączonych ścisłymi związkami przyczynowo-skutkowymi układających się w kolejne fazy (*wprowadzenie (prologos, * zawiązanie akcji (epejzodion I), *rozwinięcie (epejzodion II,III,IV), *perypetia (epejzodion wydaje się, że wszystko skończy się dobrze, *katastrofa i rozwiązanie (eksodos).
11. Trzy jedności:
- akcji (jeden wątek, brak scen epizodycznych),
- miejsca (przed pałacem królewskim),
- czasu (brak luk czasowych, akcja dramatu trwa tyle czasu, ile spektakl).