Tragedia Sofoklesa powstała w V w p.n.e. w Grecji.
Dramat stanowi nawiązanie do mitu o Labdakidach.
Po wygnaniu Edypa z Teb jego synowie umówili się, że władzę będą w mieście sprawować na przemian. Etokles nie chciał jednak oddać tronu bratu, gdy przyszła na niego kolej. Polinejkes, wraz ze swoim teściem, królem Argos, i pięcioma innymi wodzami napadli na Teby, aby odebrać wadzę Etoklesowi. W wyprawie tej, nazywanej siedmiu przeciw Tebom, wszyscy wodzowie i Polinejkes zginęli. Przeżył jedynie król Argos.
Akcja „Antygony” rozpoczyna się w momencie, gdy Kreon odmawia pogrzebu Polinejkesowi jako zdrajcy ojczyzny.
Tematem utworu jest konflikt między Kreonem a Antygoną, córką Edypa, która łamie zakaz króla i usiłuje pogrzebać brata.
Zostaje zamknięta w podziemnym lochu i skazana na śmierć głodową.
Syn Kreona – Hajmon, narzeczony Antygony, bezskutecznie błaga ojca o cofniecie wyroku.
Kreon zmienia decyzję dopiero pod wpływem wróżbity Tejrezjasza, że jego rozkaz, niezgodny z wolą bogów, może spowodować ich gniew.
Niestety, jest już za późno, bo Hajmon na wieść o śmierci Antygony przebija się mieczem, a jego matka Eurydyka także popełnia samobójstwo.