Podstawową funkcją przymiotników jest określanie.
Przymiotniki odmieniają się przez przypadku, liczby i rodzaje.
Przymiotniki występujące w mianowniku liczby pojedynczej odpowiadają na pytania:
- jaki?, jaka?, jakie?, np. książka (jaka?) interesująca.
Niektóre przymiotniki mogą odpowiadać na pytania :
- który?, która?, które?, np. województwo (które?) świętokrzyskie.
Przymiotniki odpowiadające na pytania :
- czyj?, czyja?, czyje?
nazywamy dzierżawczymi (przynależnościowymi), np.
- ręka (czyja?) matczyna,
- oczy (czyje?) kocie,
- utwór (czyj?) Mickiewiczowski.
!!! – Przymiotniki dzierżawcze utworzone od imion własnych, zakończone na -ó, -owy, -in, -yn, -owski, piszemy wielką literą, np.
- łoże (czyje?) Madejowe.
Wyróżniamy stopniowanie przymiotników:
- regularne , np. biały – bielszy – najbielszy,
- nieregularne, np. dobry – lepszy – najlepszy,
- opisowe, np. piaszczysty – bardziej piaszczysty – najbardziej piaszczysty.
Przymiotniki oraz przysłówki odprzymiotnikowe niepodlegające stopniowaniu, to takie, których natężenia nie można zmieniać: np.
- żelazny, wieczny, ostatni, roczny, wczorajszy, wczoraj.
Najczęściej oznaczają one miejsce pochodzenia lub dotyczą materiału, z którego wykonana jest rzecz, np. warszawski, polski, drewniany, papierowy, asfaltowy.
Rażącym błędem jest łączenie formy prostej stopniowania z opisową, np.
- bardziej lepszy,
- bardziej bystrzejszy.