„Nie” to partykuła, nieodmienna część mowy, używana jako zaprzeczenia, którą piszemy ją łącznie lub osobno z różnymi częściami mowy.
Partykułę „nie” piszemy:
1. Z rzeczownikami – np. niepogoda, niecierpliwość, niesportowiec, niepodejmowanie.
- ZAPAMIĘTAJ: Z nazwami własnymi „nie” zapisujemy z łącznikiem, np. nie-Europejczyk, nie-Soplicowie, natomiast z rzeczownikami występującymi w roli orzeczników „nie” zapisujemy osobno, np. nie przyjaciel, ale wróg, nie pałac, ale ruina, nie złe, ale wręcz fatalne warunki.
2. Z przymiotnikami w stopniu równym – np. niedobry, nieludzki, nieczynny, niepolski.
- ZAPAMIĘTAJ: Z nazwami własnymi „nie” zapisujemy z łącznikiem (analogicznie do rzeczowników), np. nie-Mickiewiczowski, nie-Ezopowy, natomiast w przeciwstawieniach „nie” zapisujemy osobno, np. nie dobry, ale zły.
3. Z Przysłówkami odprzymiotnikowymi w stopniu równym – np. niejasno, niezależnie, niezdecydowanie.
- ZAPAMIĘTAJ: W przeciwstawieniach „nie” zapisujemy osobno, np. nie trudno, lecz łatwo.
4. Z Imiesłowami w przymiotnikowymi czynnymi (-ący) oraz biernymi (-ny, -ty, -ony) – np. niestudiujący, nieosiągalny, niezamknięte, nieograniczona.
- ZAPAMIĘTAJ: W przeciwstawieniach „nie” zapisujemy osobno, np. nie zwichnięta, lecz złamana ręka.