Wyrazy nieodmienne i niesamodzielne.
Wyrażają relacje między przedmiotami (obiektami) lub zdarzeniami.
Przyimki w polaczeniu z rzeczownikiem (także zaimkiem rzeczownym) tworzą wyrażenie przyimkowe.
Ich podstawowa funkcja to oznaczanie stosunków podrzędnych między wyrazami samodzielnymi, np.
- proszę o radę,
- pracuję lepiej od ciebie,
- idę do muzeum.
Przyimki proste:
- do,
- od, dla,
- na,
- przy,
- w,
- z …
Przyimki złożone:
- zza (z+za),
- ponad (po+nad),
- poprzez (po+przez),
- znad (z+nad),
- pośród (po + śród).
Przyimki złożone piszemy zawsze razem.
Przyimki rządzą przypadkami rzeczowników lub zaimków rzeczownych, z którymi się łączą, np.
- celownikiem rządzą tylko 3 przyimki: ku, przeciw, wbrew, (ku Warszawie, przeciw nauczycielowi, wbrew woli),
- z miejscownikiem łącza się przyimki: w, po, na, o, (w domu, po obiedzie, na tapczanie, o zeszycie),
- z mianownikiem i wołaczem nie łączy się żaden przyimek, żaden nimi nie rządzi, dlatego te dwa przypadki nazywamy niezależnymi.