- Bohater „Ludzi bezdomnych” Stefana Żeromskiego.
- Ma proletariackie pochodzenie.
- Cechuje go kompleks niższości, który próbuje pokryć udawaniem obojętności wobec takich spraw jak swe pochodzenie czy alkoholizm ojca i informuje innych o tym w sposób przesadny i prowokacyjny.
- Wyobcowany społecznie, nieśmiały.
- Pragnie wyrwać się ze swojego dawnego środowiska, wejść w całkiem nowe, niestety te inne nie zaspokajają jego potrzeb i oczekiwań duchowych.
- Prezentuje bardzo skomplikowany stosunek do świata nędzy społecznej.
- Pełen głębokiej wrażliwości, emocjonalnego zaangażowania i moralnego poczucia wielkiej odpowiedzialności.
- Często smutny, przygnębiony, gniewny.
- Powściągliwy w słowach, ogromnie zaangażowany wewnętrznie i stale gotowy do czynu.
- Skomplikowany uczuciowo, często załamany duchowo.
- Mimo różnorodnych trudności chce realizować swe życiowe zadanie, poświęca się dla ludzi ubogich, pokrzywdzonych.
- Rezygnuje z poślubienia ukochanej i darzącej go uczuciem Joasi, odrzuca więc szczęście osobiste, możliwość założenia rodziny i domu.
- Szlachetny idealista, społeczni, podporządkowuje swe życie potrzebującym.
- Jest nonkonformistą, człowiekiem niezależnym od innych w sądach i działaniach.
- Jego decyzja ma pewne psychologiczne uzasadnienie, Judym uzasadnia to lękiem przez filisterstwem, własnym „sfilistrzeniem”, co Judymowi kojarzyło się z rezygnacją ze swych ideałów życiowych w zamian za łaskę posiadania rodziny, ładnego domu, bogatej praktyki lekarskiej i jak to nazywał zostania „starcem”.
- Ostatni obraz „Ludzi bezdomnych” – „rozdarta sosna” ma znaczenie symboliczne, w przypadku Judyma można wskazać jako tragiczny konflikt życia bohatera, rozdwojenie między dwiema doniosłymi wartościami- miłością do Joasi, założeniem domu i szczęściem osobistym, a głosem obowiązku, moralnego nakazu, wypełnieniu społecznej misji.