Hiszpania dała światu kilku wspaniałych twórców w dziedzinie muzyki. Zaliczyć do nich można:
- Antonio de Cabezona, słynnego kompozytora, stawianego na równi z Bachem,
- Louisa de Victorię, twórcę słynnych utworów na zamówienie Kościoła.
Rozkwitła też pieśń ludowa, która poruszała tematy miłości, religii i legend, ozdobionych dosadnym humorem,.
Ulubionym instrumentem Hiszpanów stała się gitara, a utwory wówczas tworzone można usłyszeć także dziś.
W baroku dokonał się również przełom w architekturze, który zainicjował Karol V, zlecając w 1529 roku budowę nowego pałacu w Grenadzie. Dla potrzeb tej budowy zburzono część Alhambry, wybudowanej przez Maurów.
Pod Madrytem wybudowano Eskurial na zlecenie następcy Karola V, Filipa II, w którym zaznaczyły się wpływy włoskie. Warto pamiętać, że był to jednocześnie pałac i klasztor, stanowiący miejsce wiecznego spoczynku członków rodziny królewskiej. Z zewnątrz budowla wygląda na niezwykle surową, ale wnętrza wyglądają wspaniale, ozdobione kolorowymi freskami i obecnie niezwykle cenną kolekcją królewskich obrazów, np. Tycjana.
Hiszpania miała wielu wspaniałych twórców, w grupie „Złotego wieku” wyróżnić należy:
- El Greco, (15441-1614), co wiąże się z jego pochodzeniem (Kreta) i oznacza po prostu Grek. Jego prawdziwe nazwisko to Dominikos Theotokopulos. Był prawdopodobnie uczniem Tycjana. Większość prac El Greco powstała na zamówienie Kościoła, który w zamian zapewniał artyście dostatnie życie. El Greco nie usiłował odtwarzać rzeczywistości, starając sie raczej wydobyć ze świata aspekt mistycznego doświadczenia, a wizje te wyzwalały głębokie uczucia religijne.
- Diego Velazquez (1599-1660), malarz związany z dworem w Madrycie, mistrz malarstwa rodzajowego i historycznego. uważany za najwybitniejszego twórcę swej epoki, początkowo naśladował naturalizm malarza włoskiego Caravaggia. Najbardziej charakterystyczne dl początkowego okresu jego twórczości są tzw. „sceny kuchenne” (np. obrazy „Stara kucharka”,” Woziwoda”O. Jego obrazy są niezwykle wierne, co widać w dokładnie przedstawionych twarzach portretowanych osób. Jest autorem niewielu obrazów o tematyce religijnej, chętniej malował portrety rodziny królewskiej, bo te obrazy zapewniły mu sławę i pieniądze. Najsłynniejsze jego dzieło to „Damy dworu” („Las Meninas”), który namalował z niezwykłego punktu widzenia (para królewska odbija się w lustrze). świetnie operował przestrzenią, kompozycją i kolorem, doskonale „obrazował” psychikę modeli.
- Bartolomé Esteban Murillo (1617-1682), ulegał wpływom religijnym, często malował ubogich mieszkańców Andaluzji, najbardziej znane dzieła to „Stara kobieta iskająca dziecko” i „Mojżesz uderzający skałę”.
- Francisco de Zurbarán (1598-1664), najchętniej malujący martwą naturę , choć wiele czasu poświęcił także malarstwu religijnemu, starając się uchwycić bardziej co duchowne niż cielesne.
