Głównym celem emanującej barwami i dynamiką sztuki baroku była służba religii.
Kontakt odbiorcy z dziełami miał zrodzić uniesienia, oczarowanie i poczucie uczestnictwa w niezwykłym cudzie i chwilach boskiego triumfu.
Ośrodkiem kulturalnym tego okresu były Włochy, gdzie chętnie przybywali rzeźbiarze czy malarze.
Sztuka baroku stała się odzwierciedleniem kontrreformacji, ruchu reform i odnowy moralnej w duchu Kościoła.
Za barokowego geniusza uznano wybitnego i wszechstronnego Gianlorenzo Berniniego (1598-1680), podziwianego za rzeźby, ale także za dzieła malarskie i poetyckie. Według opowiadanej historii Bernini wystawił spektakl operowy, do którego napisał słowa, skomponował muzykę, zaprojektował kostiumy i scenografię, a nawet stworzył niezbędne urządzenia techniczne.
Styl barokowy przetrwał do wieku XVIII, głownie w Niemczech i Austrii.