Michał (Michaił) Aleksandrowicz Szołochow
(24 maja 1905, Vyoshenskaya, Rosja – 21 lutego 1984, Vyoshenskaya, Rosja)
Prozaik rosyjski.
Uczestniczył w walce o utrwalenie władzy radzieckiej.
Działacz [polityczny i kulturalny.
Deputowany do Rady Najwyższej Związku Radzieckiego (od 1937), członek Akademii Nauk (od 1939).
Laureat Nagrody Nobla w 1965.
Debiutował jako autor noweli a łamach prasy w 1923 roku. Prozę Szołochowa wiązano z tradycją realizmu Tołstoja, co potwierdza dbałość pisarza o szczegóły, panoramiczne ujęcie świata przedstawionego, sugestywność psychologicznych portretów, charakterystyczny liryzm.
Zasługą pisarza było stosowanie wzorów wielkiej epiki europejskiej, analizującej w utworze obraz warstw wyższych i oświeconych w stosunku do plebsu. Obsesyjny niejako, w tym zakresie, stał się obraz Kozaków (Kozaczyzny) w okresie przemian historycznych.
Szołochow sięga po portrety psychologiczne, ginące tradycje czy zmiany mentalne społeczeństwa i jednostki. Wydarzenia epoki pokazuje przez pryzmat losów jednostki i zmian osobowościowych ludzi.
Jego twórczość postrzegana była jako sztandarowy dowód płodności realizmu socjalistycznego.
Napisał np.:
- „Opowiadania znad Donu” (1925),
- „Cichy Don” (1928-1940),
- „Zaorany ugór” (1932-1960),
- „Los człowieka” (1957).