Beckett Samuel

Samuel Beckett

(13 kwietnia 1906, Foxrock, Irlandia –  22 grudnia 1989, Paryż, Francja)

Prozaik i dramaturg irlandzki, piszący po francusku i angielsku.

Popularność zdobył we wczesnych latach pięćdziesiątych po publikacji „Czekając na Godota”.

Od 1938 roku mieszkał we Francji.

Debiut prozatorski to opowiadanie „Assumption” poprzedziła współpraca z Joyce’em i szeroko zakrojone studia humanistyczne.

Pierwsze powieści nie przynoszą pisarzowi sukcesu, ale premiera sztuki „Czekając na Godota” staje się wydarzeniem kulturalnym. Od tego czasu utwory Becketta cieszą się niekłamanym uznaniem i bardzo często pojawiają się na deskach teatrów.

Sztuka „czekając na Godota” traktowana jest przez krytykę teatralną jako punkt zwrotny w dziejach europejskiego teatru.

Laureat Nagrody Nobla w 1969 roku, chroniąc swą prywatność nie pojawił na gali w Sztokholmie.

Na j. polski wszystkie dramaty przetłumaczył Antoni Libera „Dzieła dramatyczne” 1968, tłumaczyli je także Julian Rogoziński oraz Mary i Adam Tarnowie.

Najważniejsze z utworów Becketta to:

  • „Murphy” 1938,
  • „Molloy” 1951,
  • „Malone umiera” 1951,
  • „Czekając na Godota” 1953,
  • „Akt bez słów” 1956,
  • „Końcówka” 1957,
  • „Ostatnia taśma Krappa” 1958,
  • „Radosne dni” 1961,
  • „Komedia” 1964,
  • „Przychodzić i odchodzić 1965,
  • „Oddech” 1970,
  • „Nie ja” 1973,
  • „Partia solowa” 1979,
  • „Towarzystwo” 1980,
  • „Kołysanka” 1981.
  • „Katastrofa” 1982,
  • „Co gdzie” 1983.