„Panny z Wilka” to pokłosie zainteresowań Iwaszkiewicza tematyką społeczną, życiem różnych warstw społecznych, nie tylko inteligenckich, czego świadectwem jest wprowadzenie do utworów mówionej, potocznej polszczyzny, gwary, prowincjonalizmów, odmian języka lokalnego.
Według krytyka R. Przybylskiego to pierwsze arcydzieło prozy Iwaszkiewicza, a jego tematem jest pamięć, bowiem pisarza fascynował ruch czasu, który niszczy „aktualność” człowieka.
- Bohater, Wiktor Ruben, został przez znajomego doktora oderwany od codziennych zajęć i wysłany na wieś dla poratowania zdrowia.
- Wiktor trafia do majątku Wilka, własności jego znajomych, gdzie przeżył pierwszą miłość.
- Obecnie, otoczony grupą kobiet, sióstr Julii snuje rozważania nad własnym życiem, przeszłością i przyszłością.
- Przeżywa szereg rozterek, wątpi w sens działań ludzkich i buntu.
- Tworzy własną „filozofię życia”, według której treścią egzystencji jest życie człowieka, jego trwanie i odczuwanie wszystkiego wokół.