Autorem jest twórca anonimowy, szlachcic, a utwór powstał prawdopodobnie wkrótce po 15 stycznia w 1462 roku najpewniej w kręgu klienteli rodu Tęczyńskich. Oburzony szlachcic opowiada o tragicznej śmierci kasztelana wojnickiego Tęczyńskiego, który zginął zabity przez krakowskich mieszczan mszczących się za spoliczkowanie przez wielmożę płatnerza Klemensa (16 lipca 1461 roku).
Autora nie interesuje śmierć płatnerza Klemensa, tylko bestialstwo rozjuszonego tłumu, który śmiał podnieść rękę na szlachetnie urodzonego. Utwór zawiera cechy wierszowanej publicystyki społecznej.
- Wiersz polski, anonimowego autora.
- Jeden z najstarszych zabytków piśmiennictwa polskiego.
- Treścią pieśni jest zabójstwo A. Tęczyńskiego, kasztelana wojnickiego, przez mieszczan krakowskich w 1461 roku.
- Butny i samowolny pan niezadowolony z wykonanej przez płatnerza naprawy zbroi, znieważył rzemieślnika i pobił go dotkliwie.
- Oburzeni ludzie dopadli pana w zakrystii kościoła franciszkanów i zamordowali go.
- Mimo odwołania się do trybunału mieszczańskiego władze miejskie poniosły surową karę.
- Pieśń, napisana prawdopodobnie na zamówienie rodziny zabitego, opowiada bardzo stronniczo te wydarzenia.
- Autor zaciekle podżega do zemsty na „mordercach”.
- Wiersz pełen nienawiści jest jednak cennym dokumentem stosunków społecznych w Polsce XV wieku.
- Teks znaleziono w oprawie rękopisu „Kroniki” Galla Anonima, wydany drukiem razem z „Kroniką” w 1824 roku.