Kolejna z pieśni żołnierskich znana pt. „Ułan” z dodawaną cyfrą rzymską II lub jako „Stoi ułan na widecie”. Daje się zauważyć parodystyczny charakter tej wesołej pieśni. Nie są znani autorzy słów ani melodii (anonim), ale piosenka posiada kilka wersji. Śpiewana też w różnych latach, dlatego nieraz mamy moskali, nieraz zaś germańców.
Stoi ułan na widecie,
A siodło go w dupę gniecie,
A szkapina poczciwina,
Nie che dalej iść.
Stoi, prosi, nawet błaga,
Nic, cholera, nie pomaga,
Stoi, durna, jak słup soli
I nie rusza się.
Stoi ułan i flirtuje,
A śmierć nad nim przelatuje,
Ale ułan, jak to ułan,
Nic nie boi się.
Żegnaj, miła, ruszam w drogę,
Ja tu dłużej stać nie mogę,
Bądź mi wierna, bo jak wrócę
W gębę mogę dać.
Ułan pola obserwuje,
A szkapina podskakuje.
Ta u licha, stójże z cicha,
Bo germańce tuż.
Stoi ułan na okopie,
A śmierć pod nim dołki kopie.
Granat trzasnął, ułan wrzasnął…
Nie ma głowy już! (ani śla-a-du)
Granat trzasnął, ułan wrzasnął…
Nie ma głowy już!
Niosą trumnę przez dąbrowę,
W jednej ułan, w drugiej głowę.
Zagrzebali, pochowali,
Dobrze jemu tak! (bardzo do-o-brze)
Zagrzebali, pochowali,
Dobrze jemu tak! (bardzo do-o-brze)
Rano, gdy pobudkę grali
To ułana odkopali.
Zszyli tułów razem z głową
I już ułan jest! (tak jak no-o-wy)
Zszyli tułów razem z głową
I już ułan jest!