Pieśń znana również pod tytułem „Krew naszą długo leją katy”. Początkowo – utwór szwajcarskich anarchistów, później pieśń niezwykle popularna wśród buntujących się klas robotniczych, w tym także rewolucyjny hymn bojowy polskiego proletariatu.
Utwór powstał w XIX wieku, drukiem po raz pierwszy opublikowano ją w 1882 roku w Genewie. Autorem słów jest Bolesław Czerwieński, który tekstem nawiązuje do „Ody do młodości” Adama Mickiewicza (1798—1855) i „Daremnych żalów” Adama Asnyka (1838—1897). Oprawę muzyczną opracował Jan Kozakiewicz, korzystając ze znanej francuskiej pieśni komunardów „Le Drapeau Rouge”.
Słowa tej pieśni przetłumaczone zostały na 12 języków, tłumaczem na j. rosyjski był Gleb Krzyżanowski, bliski współpracownik samego Włodzimierza Lenina, a Róża Luksemburg przetłumaczyła pieśń na język niemiecki. Pieśń zyskała ogromną popularność, zarówno w Rosji, jak i w Niemczech w dwóch pierwszych dekadach XX wieku.
Krew naszą długo leją katy,
Wciąż płyną ludu gorzkie łzy.
Nadejdzie jednak dzień zapłaty,
Sędziami wówczas będziem my!
Dalej więc, dalej więc, wznieśmy śpiew,
Nasz sztandar płynie ponad trony.
Niesie on zemsty grom, ludu gniew
Przyszłości rzucając siew,
A kolor jego jest czerwony,
Bo na nim robotnicza krew.
Choć stare łotry, nocy dzieci,
Nawiązać chcą starganą nić,
Co złe, to w gruzy się rozleci,
Co dobre, wiecznie będzie żyć.
Dalej więc, dalej więc, wznieśmy śpiew,
Nasz sztandar płynie ponad trony.
Niesie on zemsty grom, ludu gniew
Przyszłości rzucając siew,
A kolor jego jest czerwony,
Bo na nim robotnicza krew.
Porządek stary już się wali,
Żywotem dla nas jego zgon.
Będziemy wspólnie pracowali
I wspólny będzie pracy plon.
Dalej więc, dalej więc, wznieśmy śpiew,
Nasz sztandar płynie ponad trony.
Niesie on zemsty grom, ludu gniew
Przyszłości rzucając siew,
A kolor jego jest czerwony,
Bo na nim robotnicza krew.
Hej, razem, bracia, do szeregu
Z jednaką myślą, z dłonią w dłoń!
Któż zdoła wstrzymać strumień w biegu,
Czyż jest na świecie taka broń?
Dalej więc, dalej więc, wznieśmy śpiew,
Nasz sztandar płynie ponad trony.
Niesie on zemsty grom, ludu gniew
Przyszłości rzucając siew,
A kolor jego jest czerwony,
Bo na nim robotnicza krew.
Precz z tyranami, precz z zdziercami,
Niech zginie stary, podły świat!
My nowe życie stworzym sami
I nowy zaprowadzim ład.
Dalej więc, dalej więc, wznieśmy śpiew,
Nasz sztandar płynie ponad trony.
Niesie on zemsty grom, ludu gniew
Przyszłości rzucając siew,
A kolor jego jest czerwony,
Bo na nim robotnicza krew.