Piękna piosenka patriotyczna, śpiewana podczas okupacji, najczęściej przez dzieci, grajków i śpiewaków, którzy wykonywali ją w tramwajach, w pociągach, na ulicach czy podwórkach warszawskich kamienic. Piosenka znana również pt.„Posłuchajcie ludzie”. Jej autorką jest Julia Ryczer, a tekst powstał w 1939 roku jako wyraz rozpaczy z powodu śmierci córeczki autorki Anny Marii Ryczer. Śpiewana była na melodię piosenki dziadowskiej.Spopularyzowana została ponadto przez film „Zakazane piosenki” z 1946 roku. Inna wersja tej okupacyjnej ballady śpiewana była bez 2 pierwszych zwrotek, istnieje także kilka innych wersji tekstu nieznanych autorów.
Posłuchajcie ludzie smutnej opowieści,
Co ja wam zaśpiewam, w głowie się nie mieści.
Co ja wam opowiem to jest smutne bardzo,
Niechaj wasze serca biedakiem nie wzgardzą.
Dnia pierwszego września, roku pamiętnego
Wróg napadł na Polskę z kraju sąsiedniego.
Najwięcej się uwziął na naszą Warszawę
Warszawo kochana tyś jest miasto krwawe.
Kiedyś byłaś piękna bogata wspaniała
Teraz tylko kupa gruzów pozostała.
Domy popalone, szpitale zburzone
Gdzie się mają podziać ludzie poranione.
Lecą bomby z nieba brak jest ludziom chleba
Nie tylko od bomby umrzeć będzie trzeba.
Gdy biedna Warszawa w gruzach pozostała
To biedna Warszawa poddać się musiała.
I tak się broniła całe trzy tygodnie
Jeszcze Pan Bóg pomści taką straszną zbrodnie.