Aleksander Kamiński
(28 stycznia 1903, Warszawa -15 marca 1978)
Pseudonimy i używane nazwiska: Aleksander Kędzierski, ps. Dąbrowski,
J. Dąbrowski, Fabrykant, Faktor, Juliusz Górecki, Hubert, Bambaju,
Kamyk, Kaźmierczak
Stopień instruktorski – harcmistrz Związku Harcerstwa Polskiego, w okresie okupacji należał do ścisłego kierownictwa Szarych Szeregów.
Pedagog, historyk, pisarz. Współorganizator Szarych Szeregów w czasie okupacji. Redaktor Biuletynu Informacyjnego Okręgu Warszawskiego, a później KG ZWZ-AK oraz kierownik (w latach 1941-1944) Biura Informacji i Propagandy Okręgu Warszawskiego AK. Kierował Organizacją Małego Sabotażu Wawer w latach 1940-1944.
Od 1945 do 1948 wiceprzewodniczący Związku Harcerstwa Polskiego, w latach 1956-1958 przewodniczący Naczelnej Rady Harcerskiej.
Pracownik naukowy katedry pedagogiki społecznej Uniwersytetu Łódzkiego, profesor od 1962.
Autor utworów dla młodzieży:
- Książki wodza zuchów (1933),
- Andrzej Małkowski (1934),
- Kamieni na szaniec (1943)
- Zośka, Parasol (1957),
- Antek Cwaniak (1932, wznowienie 1984)
Pisał także prace dotyczące pedagogiki oraz historii polskich związków młodzieżowych:
- Nauczanie i wychowanie metodą harcerską (1948),
- Funkcje pedagogiki społecznej (1972),
- Prace socjalne i kulturalne (1972).
Uczył „jak żyć pięknie” i jak „umieć się różnić”. Był wielokrotnie odznaczany, a rok 2003 był decyzją Sejmu RP rokiem Aleksandra Kamińskiego.