|
Jerome David Salinger |
|
| Lata życia | 01.01. 1919 – 27.01.2010 |
| Korzenie rodzinne | Matka – szkocko-irlandzkie. Marie Salinger zmieniła później imię na Miriam.
Ojciec żydowskie – polski Żyd Miał starszą siostrę Doris (1911–2001) |
| Sytuacja materialna | Rodzina Salingerów była zamożna i zajmowała piękny apartament na Park Avenue. Sol Salinger zajmował się importem oraz sprzedażą koszernych serów i mięsa. |
| Dzieciństwo | Nowy Jork, Manhattan wschodni |
| Szkoły | Początkowo często zmieniał szkoły publiczne na West Side.
Prywatna Szkoła McBurney (9 i 10 klasa), Akademia Wojskowa w Wayne (Pensylwania), New Jork University (nie ukończył), jeden semestr uczęszczał na wykłady w Ursinus College w Collegeville |
| Praca | Ojciec zabronił mu być aktorem lub pisarzem, chciał wychować następcę, który przejmie po nim firmę importującą żywność z Europy, jesienią 1937 roku wysłał go do Europy, podjął pracę w Wiedniu, gdzie – zgodnie z zaleceniami ojca – miał zapoznać się z zasadami importu i produkcji mięsa. Przez kilka tygodni pracował w ubojni mięsa w Bydgoszczy (‘ mordowałem świnie i pchałem lory przez śnieg w towarzystwie grubego majstra, który nieustannie zabawiał mnie strzelaniem ze swej śrutówki do wróbli, do żarówek i do kolegów z pracy”).
Pod koniec 1941 otrzymał pracę na statku wycieczkowym i podjął współpracę z magazynem „The New Yorker”, na którego łamach publikował krótkie nowele. w grudniu 1941 roku, przyjął do druku „Slight Rebellion off Madison”, opowiadanie o zbuntowanym nastolatku, Holdenie Caulfieldzie, którego publikacja została wstrzymana ze względu na atak Japonii na Pearl Harbor. Po zakończeniu II wojny światowej przez sześć miesięcy pracował dla amerykańskiego kontrwywiadu i uczestniczył w denazyfikacji hitlerowskich Niemiec. Przez ten czas mieszkał w Weißenburgu. |
| Wojna | Powołany do służby wojskowe w 1942 roku, wraz ze swym pułkiem piechoty został wysłany do Normandii i brał udział w wyzwalaniu Francji spod niemieckiej okupacji. Służył do 1946 roku. W Paryżu spotkał się z Ernestem Hemingwayem, który wyraził swój podziw dla jego talentu. |
| Pisarstwo | Zadebiutował jako uczeń w wieku 15 lat), w gazetkach szkolnych, dorosły debiut to 1940 rok, na łamach czasopisma „Story” publikując opowiadanie „Young Folks”. Od tej pory poświęcił się przede wszystkim pracy twórczej, odnosząc mniejsze lub większe sukcesy na łamach poczytnych tygodników. |
| Kobiety w życiu Salingera | W 1941 roku zaręczył się z Ooną O’Neill, córką amerykańskiego dramaturga i laureata Nagrody Nobla, Eugene’a O’Neilla. Ich związek zakończył się z chwilą, kiedy Oona zaczęła spotykać się z Charlie Chaplinem, którego ostatecznie poślubiła kilka miesięcy później.
W 1945 roku poślubił francuską lekarkę, Sylvię Welter i w kwietniu 1946 roku powrócił razem z nią do Stanów Zjednoczonych. Ich małżeństwo zakończyło się osiem miesięcy później. W czerwcu 1955 roku, w wieku trzydziestu sześciu lat, poślubił Claire Douglas, studentkę Radcliffe College. Claire porzuciła dla Salingera szkołę, zaledwie cztery miesiące przed jej ukończeniem. W grudniu tegoż roku przyszła na świat córka, Margaret, a w roku 1960 urodził się ich syn, Matthew. Małżeństwo okazało się nieudane, choć Claire początkowo starała się podzielać zainteresowania męża, uczestnicząc w zajęciach jogi, lecz z czasem była coraz bardziej zaniepokojona jego stale zmieniającymi się poglądami religijnymi. Konflikt między małżonkami zaostrzył się po narodzinach Margaret, która – zdaniem Salingera – odebrała mu miłość żony. Po długiej chorobie dziewczynki, kiedy pisarz, zgodnie z założeniami Stowarzyszenia Chrześcijańskiej Nauki, które wówczas praktykował, nie zgadzał się na zawiezienie dziecka do lekarza, Claire, będąca na skraju załamania nerwowego, odeszła od niego. Po kilku miesiącach Salinger namówił ją do powrotu do domu. W dniu 3 października 1967 roku małżeństwo Claire i Jerome zakończyło się rozwodem. W 1972 roku, w wieku pięćdziesięciu trzech lat, Salinger nawiązał romans z osiemnastoletnią Joyce Maynard, autorką poczytnych artykułów dla magazynu „Seventeen”. Pisarz napisał do niej list po tym, jak zamieściła swój artykuł na łamach „New York Times’a”, ostrzegając przed zgubną sławą. Po wymianie dwudziestu pięciu listów, Joyce zamieszkała u niego, porzucając studia na Yale. Ich związek zakończył się po dziesięciu miesiącach. W 1988 roku Salinger poślubił pielęgniarkę, Colleen O’Neill, dla której zakończył wieloletni romans z aktorką telewizyjną, Elaine Joyce. |
| Buszujący w zbożu | W dniu 16 lipca 1951 roku ukazała się jedyna znana powieść Salingera: „Buszujący w zbożu”, nad którą pracował od roku 1940. Książka, w zamierzeniu autora przeznaczona dla dorosłych, przyniosła mu międzynarodową sławę i spotkała się ze skrajnie różnymi opiniami krytyków literackich. Wielu z nich było pod wrażeniem geniuszu Salingera, doceniając nowatorskie podejście do wielu problemów, ale pojawiły się również głosy krytyczne, potępiające dzieło za zbyt monotonną akcję, niemoralność i wynaturzenie.
„Buszujący w zbożu” w przeciągu dwóch miesięcy od pierwszego wydania, był wznawiany osiem razy i przez trzydzieści tygodni utrzymywał się na liście bestsellerów „New York Times’a”. Po ogromnym sukcesie powieści, nastąpił swoisty zastój jej popularności. Przez wiele lat „Buszujący w zbożu” był jedną z najczęściej cenzurowanych książek, zakazanych w wielu krajach i zarazem jedną z najchętniej omawianych lektur w amerykańskich publicznych szkołach średnich. Salinger przez wiele lat od dnia wydania powieści otrzymywał wiele propozycji ekranizacji dzieła, lecz nigdy nie wyraził na to zgody, a w testamencie zamieścił klauzulę uniemożliwiającą odsprzedanie praw autorskich do dzieła spadkobiercom. |
| Wnioski |
|