Starość jest istotnym etapem życia człowieka, stanowi najbardziej zróżnicowaną jego fazę, niepodlegającą regułom i przebiegającą odmiennie u każdej jednostki. To naturalne zjawisko towarzyszące człowiekowi od zawsze, podobnie jak i innym istotom żyjącym. Nie można go uniknąć ani powstrzymać. Człowiek musi pogodzić się z tym, że najpierw dojrzewa, później przekwita i opada. Są to prawdy oczywiste i mądrość człowieka powinna polegać na pogodzeniu się z nieuchronnością losu. Gdy zdoła się pogodzić ze swym przeznaczeniem, wówczas starość może być dla niego miła i przyjemna[1].
- Biblia, Stary i Nowy Testament (np. Matuzalem (959 lat życia, Symeon).
- Mitologia ( Tejrezjasz, ślepy wróżbita tebański).
- Homer, „Iliada”.
- J. de Voragine, „Legenda na dzień św. Aleksego”.
- M. Rej, „Żywot człowieka poiczciwego”.
- J. Kochanowski, „Do gór i lasów”.
- J. Kochanowski, „Na dom w Czarnolesie”.
- W. Szekspir, „Hamlet”.
- W. Szekspir, „Makbet”.
- W. Szekspir, „Burza”.
- J.W. Goethe, „Faust”.
- A. Mickiewicz, „Oda do młodości”.
- A. Mickiewicz, „Ballady i romanse”.
- A. Mickiewicz, „Dziady” cz. II.
- A. Mickiewicz, „Dziady” cz. III.
- A. Mickiewicz, „Pan Tadeusz”.
- J. Słowacki, „Kordian”.
- J. Słowacki, Balladyna”.
- H. Balzac, „Ojciec Goriot”.
- A. Dumas, „Królowa Margot”.
- A. Dumas, „Wicehrabia de Bragellonne”.
- H. Sienkiewicz, „Latarnik”.
- M. Konopnicka, „Banasiowa”.
- M. Konopnicka, „Mendel Gdański”.
- B. Prus, „Lalka”.
- E. Orzeszkowa, „Nad Niemnem”.
- F.M. Dostojewski, „Bracia Karamazow”.
- S. Wyspiański, „Wesele”.
- W.S. Reymont, „Chłopi”.
- T. Mann, „Śmierć w Wenecji”.
- S. Undset, „Krystyna, córka Lavransa”.
- J. Galsworthy, „Saga rodu Forsyte’ów”.
- M. Kuncewiczowa, „Cudzoziemka”.
- B. Schulż, „Sklepy cynamonowe”.
- E. Hemingway, „Stary człowiek i morze”.
- J. Andrzejewski, „Bramy raju”.
- S. Mrożek, „Tango”.
- G. Garcia Marguez, „Nie ma kto pisać do pułkownika”.
- P. Shaffer, „Amadeusz”.
- U. Eco, „Imię róży”.
- H. Wouk, „Wichry wojny”.
- H. Wouk, „Wojna i pamięć”.
[1] M.T. Cyceron, Katon Starszy o starości, tłum. W. Klimas, Kraków 1995, s. 34.