Pokolernie stracone, pokolenia których młodość przypada na szczególnie burzliwe lata, czas wojny czy rewolucji, określenie użyte po raz pierwszy przez Ernesta Hemingwaya.
- A. Mickiewicz, „Dziady” cz. III.
- J. Słowacki, „Kordian”.
- B. Prus, „Lalka”.
- E. Orzeszkowa, „Nad Niemnem”.
- S. Żeromski, „Rozdziobią nas kruki, wrony…”.
- S. Żeromski, „Ludzie bezdomni”.
- K. Przerwa-Tetmajer, „Koniec wieku XIX”.
- E.M. Remargue, „Na Zachodzie bez zmian”.
- F.S. Fitzgerald, „Wielki Gatsby”.
- A. Gide, „Fałszerze”.
- S. Żeromski, „Przedwiośnie”.
- K.K. Baczyński, „Pokolenie”.
- T. Rózewicz, „Ocalony”.
- J. Andrzejewski, „Popiół i diament”.
- R. Bratny, „Kolumbowie. Rocznik dwudziesty”.
- T. Różewicz, „Świadkowie albo nasza mała stbilizacja”.
- E. Lipska, „My”.