Astrid Anna Emilia Lingren
(14 listopada 1907, Vimmerby, Szwecja – 28 stycznia 2002, Vasastaden, Sztokholm, Szwecja)
Szwedzka autorka literatury dziecięcej, powieści , zbiorów opowiadań oraz sztuk teatralnych i słuchowisk radiowych. Wiele z jej powieści zostało sfilmowanych
Już jako siedemnastolatka współpracowała z „Gazetą Wimmerby”, gdzie była korektorką, autorką krótkich notatek i reportaży
Wywołała skandal wczesną panieńską ciążą, ale wszystko skończyło się dobrze dla niej i jej synka Larsa.
Ukończyła kursy maszynopisania, pracowała jako sekretarka w Szwedzkiej Centrali Księgarskiej, Królewskim Klubie Automobilowym, a także dla docenta kryminologii, Harry’ego Södermana.
W dniu wybuchu II wojny światowej (1 września 1939) rozpoczęła „Dziennik czasu wojny” (stworzyła 22 zeszyty).
W 1944 roku rozpoczęło się tworzenie historii o Pippi Pończoszance, którą wymyśliła dziewięcioletnia wówczas jej córka – Karin.
Książkę uznano za niewychowawczą i druk jej się opóźnił. W tym czasie Lindgren tworzyła inne książki:
- „Zwierzenia Britt-Mari” (dla dziewcząt),
- „Detektyw Blomkvist”.
Stworzyła ponad 30 książek, a najbardziej znane to:
- „Dzieci z Bullerbyn” (1947),
- „Nils Paluszek” (1949),
- Mio, mój Mio (1954),
- „Karlson z dachu”” (1955),
- „Lotta z ulicy awanturników” (1961),
- „Emil ze Smalandii” (1967),
- „Bracia Lwie Serce” (1973),
- „Ronja, córka zbójnika” (1976).
Książki o Pippi to wyjątkowy szwedzki bestsellerem, przetłumaczony na ponad 70 języków.
Pisarka była wielokrotnie nagradzana, jest laureatką m.in.
- Medalu H. Ch. Andersena,
- Orderu Uśmiechu przyznanego przez polskie dzieci (1978),
- Tytułu doktora honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego (1989),
- Nagrody Right Livelihood Award (1994),