Stanisław Ignacy Witkiewicz
(ps. Witkacy)
(24 lutego 1885 , Warszawa – 18 września 1939, Jeziory)
Prozaik, dramaturg, filozof, malarz, fotograf, teoretyk sztuki.
Syn Stanisława, malarza i krytyka.
Dzieciństwo spędził w Zakopanem.
Przejawiał nieprzeciętne zdolności artystyczne.
Studiował w ASP w Krakowie.
Był wyrazistą i oryginalną postacią świata artystycznego.
Niejednokrotnie uczestniczył w skandalach towarzyskich.
Tworzył dramaty, powieści, teorie filozoficzne i historiozoficzne oraz estetyczne. Był także malarzem.
Uważał, że polska sztuka powinna odejść od klasycznych wzorców i realizować ideę Czystej Formy.
Według tej koncepcji treść dzieła ma niewielkie znaczenie, a znaczącym składnikiem staje sie forma, której zadanie polega na wstrząśnięciu odbiorcą i zmuszeniu go do głębszych przeżyć.
Autor:
- „W małym dworku” 1921,
- „Matki” 1924,
- „Pożegnania jesieni”, 1927,
- „Nienasycenia” 1930.
Twórca teorii Czystej Formy i własnej koncepcji filozoficznej, łaczył psychologizm z filozofią i historiozofią.
Popełnił samobójstwo na wieść o wkroczeniu wojsk sowieckich do Polski, na Polesiu, podczas ucieczki wojennej.