Wilhelm Mach
(pseudonimy il., Quidam, s., S., Współpracownik)
(26 grudnia 1916, Kamionka na Rzeszowszczyźnie – 2 lipca 1965, Warszawa)
Polski prozaik, krytyk literacki i publicysta.
Pochodził z rodziny chłopskiej, w 1938 roku ukończył Państwowe Pedagogium w Krakowie.
Uczestnik kampanii wrześniowej, podczas okupacji nauczyciel tajnych kompletów. po wojnie ukończył polonistykę.
Sekretarz czasopisma Twórczość”, stypendysta we Francji.
Od 1950 roku warszawianin, kierownik działu prozy w redakcji „Nowa Kultura”.
Debiutował powieścią „Rdza” (1950).
Stawiał pytania o wzajemny związek literatury z rzeczywistością, przedstawiał refleksje na temat świadomości pisarskiej, „prawdy i kłamstwa” w literaturze, rozterk wewnętrznych twórcy.
W przypadku Macha mówi się o nowoczesnej powieści użytkowej.
Napisał ponadto:
- „Jaworowy dom” 1954,
- „Życie duże i małe” 1959,
- „Góry nad czarnym morzem” 1961,
- „Agnieszka, córka Kolumba” 1964,
- „Doświadczenia i przypadki” 1954.