Pieśń w wydaniu konspiracyjnym (podziemnym) ukazała się jako anonimowa w 1943 roku, w antologii „Krwawe i zielone” i w ulotce podziemnej pod pseudonimem „Aniela”. Autora tekstu ujawnił Władysław Bartoszewski w 1982 roku w artykule „Powstanie warszawskie i dni lata 1944”, który ukazał się w „Tygodniku Powszechnym”, wskazując że to profesor UW Kazimierz Kumaniecki (1905-1977,, konspirator, wybitny uczony, żołnierz AK , filolog klasyczny. Melodię określano jako anonimową, choć niektóre źródła wskazują na żołnierza AK o pseudonimie „Pochmurny”. Pieśń funkcjonowała również pt. „Naprzód do boju żołnierze”.
Naprzód, do boju, żołnierze
Polski Podziemnej. Za broń!
Boska potęga nas strzeże.
Woła do boju Was dzwon.
Godzina pomsty wybija
Za zbrodnie, mękę i krew.
Do broni! Jezus Maryja!
Żołnierski woła nas zew.
Do broni! Jezus Maryja!
Żołnierski woła nas zew.
Zorza wolności się pali
Nad Polską idących lat.
Moc nasza przemoc powali,
Nowy dziś rodzi się świat.
Godzina pomsty wybija
Za zbrodnie, mękę i krew.
Do broni! Jezus Maryja!
Żołnierski woła nas zew.
Do broni! Jezus Maryja!
Żołnierski woła nas zew.
Za naszą Wolność i waszą,
Bracia, chwytamy za miecz,
Śmierć ani trud nas nie straszą,
Zwycięski Orle nasz, leć!
Godzina pomsty wybija
Za zbrodnie, mękę i krew.
Do broni! Jezus Maryja!
Żołnierski woła nas zew.
Do broni! Jezus Maryja!
Żołnierski woła nas zew.