- Dar bogatych mieszczan krakowskich dla królowej Jadwigi Andegawenki (sześciokrotnie wyrysowano plecionkę dwóch liter M – inicjałów „memento mori”: dewizy rodu węgierskiego), odnaleziony w roku 1825 w klasztorze opactwa kanoników regularnych w Sankt – Florian pod Linzem w Austrii. Stąd umowna nazwa.
- Ze względu na grafikę i język wyróżnia się trzy części, z których pierwsza, co do języka i pisowni najdawniejsza, jest zarazem najobszerniejsza, najbardziej ozdobna i „literacka”.
- Obejmuje 101 psalmów.
- Najobszerniejszy i najwspanialszy zabytek polszczyzny z końca XIV wieku. Rękopis bogato iluminowany, kaligraficznie piękny, liczy 296 kart in folio, zapisanych gotykiem w dwu kolumnach.
- Jest to całkowity przekład psałterza Dawidowego podany w trzech językach: łacińskim (przyjętym z „Wulgaty”), polskim (wykonanym przez trzech bezimiennych tłumaczy, charakteryzującym się swoistą archaicznością: resztki iloczasu widoczne w podwajaniu samogłosek, słownictwo) i niemieckim (zdradza cechy typowe dla obszaru Śląska).