Miłość to pojęcie bardzo obszerne. Określamy nim uczucie silniejsze od przyjaźni, oparte na wierności, zaufaniu, przywiązaniu a także na wspomnieniach. Miłość posiada wiele obliczy: miłość kobiety i mężczyzny, miłość rodziców do dziecka, do ojczyzny, przedmiotu lub zwierząt. W pierwszym wypadku dobrym przykładem będzie powieść Krystyny Siesickiej „Jezioro osobliwości”, w której przedstawione są narodziny miłości pomiędzy nastolatkami, a także osobami w pełni dojrzałymi. W obydwu przypadkach uczucie znacznie się różni. Miłość nastolatków została ukazana jako szalona, zwariowana i bardzo niestabilna. Dwójka bohaterów, oprócz zrozumienia i zaufania, szuka także przygód. Pragnie ciągłych nowości i niespodzianek. Ludzie dorośli zakochując się, są bardziej rozważni. Analizując rodzące się uczucie, nie myślą wyłącznie o teraźniejszości. Układają przyszłość z nowym partnerem. Są ostrożni. Nie chcą się „sparzyć”. Zupełnym przeciwieństwem uczucia między dwojgiem ludzi, jest miłość do ojczyzny. Wiąże się ona z patriotyzmem. Człowiek kochający swój kraj jest gotowy do wszelkich poświęceń. Broni honoru ojczyzny i jest przygotowany do jej obrony. Czuje się odpowiedzialny za to, co go otacza, co jest mu tak bliskie. Będąc daleko poza granicami swego kraju, tęskni. Przykładem takiej miłości jest historia latarnika z utworu Henryka Sienkiewicza. Autor przedstawia tragiczne losy „żołnierza-tułacza”, który nigdzie w świecie nie znajduje dla siebie szczęścia, nękany nieustannie nostalgią. Znane są także inne utwory, w których pisarze wyrażają miłość do kraju, np. wiersz Ignacego Krasickiego pt. „Hymn do miłości ojczyzny”, podkreślający ogromną wartość ukochanego kraju i nakazujący wspieranie go uczuciami patriotycznymi. Kolejnym utworem jest wiersz Adama Mickiewicza „Śmierć pułkownika”, oddający hołd gorącemu patriotyzmowi, miłości, poświęceniu i bohaterskiej śmierci dla ojczyzny. Znana jest nam także miłość rodziców do dziecka. Ta z kolei wyróżnia się tym, że jest bezgraniczna i bezinteresowna. Możemy to stwierdzić np. na podstawie słynnego serialu telewizyjnego pt. „Januszek” (syn Januszek i kochająca go nad życie matka) lub książki Marii Dąbrowskiej „Noce i dnie” (syn Tomaszek i matka Barbara). Obie bohaterki potrafiły wybaczać swym dzieciom najgorsze wybryki i przewinienia. Kochały je bez względu na to, jakimi były. Są również ludzie kochający przedmioty. Pasjonują się oni w zbieraniu pamiątek i innych rzeczy, które często są bezwartościowe. Mimo to, mają one dla nich duże znaczenie, gdyż przypominają im najpiękniejsze chwile życia. Myślę, że miłość to najpiękniejsze uczucie, które towarzyszy człowiekowi od chwili poczęcia aż do śmierci, a na poparcie tego niech będą słowa Antoniego de Saint-Exupery’ego: „Tylko człowiek, który kochał, umiera jak człowiek”.
[ET]