Tematy czerpał z życia chłopów normandzkich i środowisk urzędniczych. Pisał o codziennych sprawach i zwykłych ludzkich przeżyciach, ale
poruszał kwestie drażliwe, związane np. z fizjologią człowieka.
W “Pchle” ukazał mentalność chłopów normandzkiej wsi.
W “Naszyjniku” – obraz Paryża i typowego dla środowiska mieszczańskiego drobnego urzędnika (bohaterka, z racji urody i wykształcenia, czuje się powołana do lepszego życia. Wykorzystuje więc nadarzającą się okazję i występuje na balu w pożyczonej biżuterii. Niestety
triumf kończy się klęską – klejnot zginął. Kobieta wraz z mężem zapożyczają się, by zwrócić podobny naszyjnik, lecz kolejne dziesięć lat trawią na wyniszczającej pracy, by oddać długi. Ironię sytuacji podkreśla zakończenie. W rozmowie z przyjaciółką bohaterka dowiaduje się, że zagubiony klejnot był jedynie nic niewartym szkiełkiem).
W “Baryłeczce” nakreślił typ prostytutki żyjącej na marginesie życia społecznego.
Pod koniec życia napisał m.in. “Strach” i “Noc” – opowieści grozy, pełne obrazów ludzkich lęków i obsesji.