- Postać tragiczna z „Chłopów” W. St. Reymonta.
- Reprezentant przekonania o “duszy anielskiej” polskiego ludu.
- Powstaniec z 1863 roku.
- Ma silne poczucie dumy rodowej.
- Czuje się gospodarskim synem, zaś los parobka przyjmuje z chrześcijańską pokorą.
- Z życzliwości ofiarowuje księdzu kilka upolowanych przepiórek, a niespodziewana zapłata (“tylachna pieniędzy”, czyli złotówka) i
podszepty Jankiela sprawiają, że rozpoczyna kłusowanie na pańskim polu i w lesie. - Nie jest złodziejem (zwymyślał Żyda, gdy ten proponował mu pokątną sprzedaż podbieranego koniom owsa), ale własność dziedzica traktuje jako niczyją.
- Podczas jednej z pierwszych wypraw zostaje postrzelony. Nie wie jak się zachować i o pomoc prosi Jagustynkę i Jambrożego.
- Lęk przed szpitalem doprowadza go do okrutnego samookaleczenia (ucina sobie nogę) i śmierci z wykrwawienia.
- Boryna ceni jego pracowitość, ale nie wynagradza go odpowiednio za ciężką pracę i oddanie.
- Nie ma w Kubie śladów egoizmu, a głęboka religijność ma wiele z franciszkańskiej pokory.